H υπόθεση του ΕΔΟΕΑΠ ίσως αποδειχτεί καταλύτης και για άλλα Ταμεία

Tης Χριστίνας Κοψίνη

Η υπόθεση του ασφαλιστικού φορέα επικούρησης και υγείας των δημοσιογράφων (ΕΔΟΕΑΠ) και η επεισοδιακή γενική συνέλευση των μετόχων–ασφαλισμένων του το περασμένο Σάββατο δεν αποτελεί εσωτερική υπόθεση του κλάδου. Αντιθέτως, αφορά όλα ανεξαιρέτως τα ασφαλιστικά ταμεία, τις διοικήσεις και τα σωματεία που αρκούνται να συμμετέχουν διά των εκπροσώπων στις διοικήσεις, αρνούμενα να αντιμετωπίσουν την κατάρρευση των διαθεσίμων, περιορίζοντας την παρέμβασή τους σε έναν καταγγελτικό λόγο.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η έντονη αμφισβήτηση των επιλογών της 9μελούς (πολυπαραταξιακής) διοίκησης (η οποία, για την άντληση 25 εκατ. ευρώ, προχώρησε σε ρευστοποίηση «κουρεμένων» ομολόγων, μετατρέποντας τη δυνητική ζημία από το PSI σε πραγματική), η καταψήφιση του απολογισμού και του προϋπολογισμού μπορεί να αναδειχθούν η κατάλληλη αφορμή για να αρχίσει μια σοβαρή συζήτηση, έστω και στο παρά πέντε.

Ομως, τα ερωτήματα αφορούν και την ΤτΕ:

-Σε ποια τιμή αγοράστηκαν τα ομόλογα που επρόκειτο να συμπεριληφθούν στο PSI;

-Μήπως αληθεύουν οι φήμες, που επιμένουν ότι κάποια αγοράστηκαν στη δευτερογενή αγορά και αν ναι, πώς αποτιμήθηκαν και με ποια τιμή ενεγράφησαν στο αποθεματικό;

-Και αν υπάρχει διαφορά στην τιμή (λέμε αν), ποιος καρπώθηκε το κέρδος από τη διαφορά;

Για όλα αυτά δεν υπάρχει σοβαρή ενημέρωση. Αντιθέτως, η ΤτΕ, την ώρα που ρευστοποιούσε ομόλογα για να καλύψει τις αναλήψεις που ζητούσε το Ταμείο έως και τις αρχές Ιουνίου, συνέχιζε να το ενημερώνει ως τα χρήματα να προέρχονται από έναν απλό λογαριασμό διαχείρισης διαθεσίμων και όχι από το κοινό ασφαλιστικό κεφάλαιο, στο οποίο ήδη με τον νόμο 2469/97 οι λογαριασμοί διαθεσίμων είχαν χάσει την ιδιότητά τους ως λογαριασμοί μετρητών και επενδύονται σε τίτλους του Δημοσίου.

Η υπόθεση ΕΔΟΕΑΠ μπορεί να αποδειχτεί καταλύτης, έτσι ώστε να ανοίξει σε βάθος η υπόθεση «αποθεματικά των Ταμείων», όπως άλλωστε προϊδεάζει και η έρευνα που διέταξε ο εισαγγελέας.
- από την Καθημερινή

Ομως, αυτή η συζήτηση θα είναι λειψή, αν εκτός από τη..διαχειριστική ανεπάρκεια των διοικήσεων, τα λάθη και την αλαζονική συμπεριφορά, δεν διερευνήσει και τον τρόπο που η ΤτΕ προστατεύει τα ασφαλιστικά κεφάλαια, αποτρέπει τις διοικήσεις από λανθασμένες κινήσεις και τις ενημερώνει αναλυτικά και εγκαίρως, όπως θα έκανε για λογαριασμό του πελάτη κάθε χρηματιστηριακή εταιρεία για ένα οποιοδήποτε αμοιβαίο κεφάλαιο.Βεβαίως, τα ερωτήματα που προκάλεσε η κίνηση της διοίκησης του Ταμείου να ρευστοποιήσει ομόλογο με ζημία είναι πολλά. Πώς είναι δυνατό να μη γνώριζε ότι το αποθεματικό της στο κοινό κεφάλαιο είχε μετατραπεί σε ομόλογα; Και αν προχώρησε σε μία λάθος επενδυτική εκτίμηση, έστω για να διασώσει, ως «μεσσίας» τον ΕΔΟΕΑΠ (όπως ίσως φανταζόταν), από τον κίνδυνο εξόδου από το ευρώ, γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα μέλος έτοιμο να παραδεχτεί ότι άνθρωποι είμαστε, «μπορεί να κάναμε λάθος»;